Karaimizm: Historia i doktryna

Karaimizm - monoteistyczna doktryna religijna oparta na Piśmie Świętym Starego Testamentu, jawi się jako brakujące ogniwo w dziejach kultury i religii Wschodu i Zachodu. Sięgająca korzeniami w odległą przeszłość, obecną postać przybrała w VIII wieku. Karaimizm błyskawicznie rozprzestrzenił się na Bliskim Wschodzie, w basenie Morza Śródziemnego i Czarnego i dalej na wschód, pomiędzy narodami o różnym pochodzeniu etnicznym. Nawrócenia masowe i indywidualne, niekiedy spektakularne, były następstwem jego rozkwitu duchowego.

Potrzeba było represji o wyjątkowo silnym natężeniu, które rozpoczęły się w X wieku i trwały odtąd niemal bez przerwy, by spowolnić jego ekspansję, a następnie ją zatrzymać. Także słabość wewnętrzna, która ujawniała się wśród karaimów począwszy od XIII wieku, również przyczyniła się do jego upadku. W dzisiejszych czasach pozostało tylko kilka nielicznych gmin wiernych, które są ostatnim wspomnieniem bogatej przeszłości.

W Polsce karaimizm wyznają Karaimi, naród pochodzenia tureckiego, który przybył na tereny Rzeczypospolitej pod koniec XIV w. z Krymu. Dziś stanowią najmniejszą mniejszość etniczną zamieszkałą w Polsce.